In Keerbergen is het elke derde maandag van de maand: Blue Monday.

Voelt u het aan de moraal vandaag? De derde maandag in januari heet sinds 2005 immers de meest deprimerende dag van het jaar te zijn : Blue Monday. Welnu, in Keerbergen is de derde maandag van de maand elke keer weer opnieuw de triestigste dag. Want dan verzamelt telkens de Gemeenteraad. Waar de realiteit meer dan eens de fictie overtreft. Dit weliswaar in z'n meest bedroevende betekenis. Leest u even verder mee?  

U weet wel, die Gemeenteraad, dat door u verkozen orgaan, waar woord en tegenwoord tot een debat dienen te ontspruiten. Daar waar dankzij het debat het besluit rijker zou moeten zijn dan de vooropgestelde agendapunten en besluiten van de meerderheid. Daar waar vragen met volheid aan gegunde informatie en communicatie beantwoord worden. 
Niet dus in Keerbergen! Hier percipieert de meerderheid het als een verplicht 'vehicel', een lastige klus! De lengte van de agenda (of ik moet zeggen: het gebrek aan een lange agenda) en het gekreun en gesteun vanwege de CD&V/N-VA-meerderheid op de vele opmerkingen, suggesties en constructieve voorstellen, kunnen mijn woorden alleen maar staven. Ah toch, ze 'nemen ze telkens wel mee', hoor. Helaas om ze toch maar gewoon de prullenmand in te gooien. Want geen kat mag nog vernemen wat er uit dat 'meenemen' zoal voortkomt. 

En neen, u hoeft me echt niet op mijn woord te geloven. Maar iedereen die al een keer of vaker een zitting meegemaakte, weet perfect wat ik hier meen te zeggen. 

Jawel, de democratische waarden zijn hier ver zoek. En wat erger is, naast te teloorgang van deze waarden gooit de meerderheid tegelijkertijd ook een paar elementaire menselijke waarden overboord: wat respect, gekruid met empathie en een volgehouden zin voor constructivisme. 

Welnu, de zittingen zijn openbaar, dus waarom ruilt u zelf niet eens een vermakelijke avond TV-fictie in tegen een 'vermakelijke' avond realiteit in de raadzaal van het gemeentehuis? Een realiteit die dan wel al te vaak de fictie overtreft. Helaas in z'n meest bedroevende betekenis.

U vindt de agendapunten van vanavond alvast terug via deze link: 
http://www.keerbergen.be/gemeenteraadszittingen%20-%20agenda/3435/default.aspx?_vs=0_N&id=1152

Omdat transparantie en communicatie u wel was beloofd, maar niet gegund hieronder ook de extra vragen die door de oppositie werden ingediend. 

Wat me daarbij vooral opvalt: de infovergadering die voor de inwoners van de Kempenlaan werd georganiseerd op woensdag 14 januari jl. Dit naar aanleiding van de nakende heraanleg. 
Tijdens een eerdere gemeenteraadszitting maakte ik de suggestie om hoorzittingen en infovergaderingen die een openbaar karakter hebben, open te stellen voor ALLE RAADSLEDEN/VERKOZENEN. Waartoe heeft dit nu geleid? Tot niets! Neen, men is er zelfs in geslaagd de info hieromtrent dusdanig te verdonkeremanen dat zelfs een schepen om de tuin werd geleid. Neen, ik was niet op de hoogte! Uiteraard had ik hier maar al te graag tijd voor vrij gemaakt....

De meerderheid doet er hoegenaamd àlles aan om mensen die democratisch verkozen zijn (raadsleden en schepen) verstoken te laten van de info waartoe ook zij het recht hebben. Wanneer u dit leest, beste meerderheid, zal er wellicht een monkellachje weerklinken uit uw monden, niet? Want deze keer slaagde u in uw opzet. Maar ik zeg u: foei! Uw daden zijn al lang alle schaamte voorbij.

En dan maar de oproep lanceren tijdens de nieuwjaarsreceptie vorige week voor het gemeentepersoneel, geuit door de burger'vader': 'Bekijk het leven door een positieve bril'. Wel, dat zal geen probleem zijn wanneer u en de meerderheid stopt met koeioneren, boycotten, intimideren van de verkozenen en bij uitbreiding van het personeel en 'gewone' inwoners in Keerbergen. Jawel, ook daarvan stapelen de precedenten zich op. Maar daarover wel meer in een volgend artikel. 

Spreekverbod moet tweede schepen monddood maken: recht op vrije meningsuiting naar de prullenmand.

Tijdens het Keerbergs college van burgemeester en schepenen van donderdag 8 januari werd beslist dat alleen de schepen van communicatie voortaan nog kan en mag communiceren over de bestuurlijke beslissingen die tijdens het college worden genomen. En wie is de schepen van communicatie dan? Jawel, de Keerbergse burger’vader’! Dat de giftige tentakels van het monster dat trekt en sleurt aan de meest fundamentele menselijke rechten en vrijheden zich óveral tracht vast te klampen, werd vandaag ook in Keerbergen op deze triestige wijze bevestigd. Nooit zal ik een dergelijke poging om mij monddood te maken tolereren. Nooit zal men mij mijn fundamenteel recht op vrije meningsuiting ontnemen. Ik niet, u niet, niemand zou dit mogen aanvaarden! Het spook van de tirannie loert vervaarlijk om de hoek. Ook in Keerbergen!

Het eerste college van 2015 is er alvast eentje om niet snel te vergeten. Zoveel is zeker! Maar helaas niet omwille van toonaangevende feiten. 

Dit punt werd niet aangekondigd in de schriftelijke agenda die ik daags ervoor om 17.24 u. toegestuurd kreeg. Neen, op het einde van het college kwam er de mededeling dat er een extra punt aan de agenda werd toegevoegd. Een beetje bij verrassing gepakt, toch wel, repliceerde ik onmiddellijk dat dit dictaat strijdig is met het fundamenteel recht op vrije meningsuiting. Geen krimpje gaven ze. Alleen wat hoongelach. Maar dat zijn we ondertussen wel gewoon. Ik stem tegen, maar zoals gewoonlijk werd er met mijn stem en argumenten geen rekening gehouden.

Reden? Communiceer ik misschien te veel, te grondig? Over potjes die ze liever toegedekt houden? Allemaal vragen waar ik niet meer de kans toe kreeg om ze te stellen. Want het college werd in een hip en een wip als beëindigd verklaard. En werd ik verzocht – doch niet vriendelijk – om de ruimte te verlaten.

Tja, ik tracht inderdaad de feiten te communiceren. Ik tracht te informeren via sociale en andere media. Maximaal en naar waarheid. Dat was nu eenmaal mijn campagnebelofte tijdens de verkiezingen. Eentje die me mee aan de 500 gekleurde bolletjes heeft geholpen. 

Ben ik daarmee een luis in hun pels? Die moet in 2015 blijkbaar dan maar ‘manu militare’ verwijderd worden. Dit met het meest krachtige hulpmiddel: een spreekverbod. Dat je daardoor een beetje creatief omspringt met de grondwettelijke rechten en vrijheden, daar draai je je hand dan toch niet voor om?  

Morrelen aan grondwettelijke rechten? Shame on you Keerbergs bestuur! Maar helaas zijn ze hier al een tijdje alle schaamte voorbij. 

Macht… gevaarlijk als het in de verkeerde handen valt. Ik verkies van de weeromstuit gezag: dat je opbouwt door respect.

Mijn grens is alvast bereikt met deze bestuurlijke beslissing. Mijn reactie? Jawel, de pen. Het meest krachtige wapen tegen tirannie.